કવિ જયદેવ…
પà«àª°àª–ર પંડિત અને મહાકવિ જયદેવ àªàª•àª¦àª¿àªµàª¸ નિરà«àªœàª¨ વન માંથી પસાર થઇ રહà«àª¯àª¾ હતા,
તà«àª¯àª¾àª‚ સામે થી ચોરો આવà«àª¯àª¾,તેમને પંડિત પર હà«àª®àª²à«‹ કરીને લૂંટી લીધા અને પછી àªàªµàª¿àª·à«àª¯
માં પોતાને પકડાવી ન દે માટે તેમને કà«àªµàª¾ માં ફેકી દીધા,
તેવા માં તà«àª¯àª¾àª‚થી રાજા લકà«àª·à«àª®àª£àª¸à«‡àª¨ પસાર થયા,àªàª®àª¨à«‡ કà«àªµàª¾ માંથી આવતી, મદદ માટે ની
બà«àª®à«‹ સાંàªàª³à«€ ને કવિરાજ ને બહાર કઢાવà«àª¯àª¾ અને મહાન વિદà«àªµàª¾àª¨ જાણી ને પોતાના દરબાર
માં મહતà«àªµ નà«àª‚ સà«àª¥àª¾àª¨ આપà«àª¯à«àª‚.
સમય પસાર થતાં àªàª• દિવસ રાજા ઠકોઈ ઉતà«àª¸àªµ પà«àª°àª¸àª‚ગે દાન ના અતà«àª¯àª‚ત આયોજનો કરà«àª¯àª¾àª‚.
બાવા-àªàª¿àª•à«àª·à«àª•à«‹ અને અતિથીઓ ની લાઇન રાજા ના મહેલ પાસે લાગી ગઈ,રાજા ઠઆ દાન-
કારà«àª¯ નો દોર કવિ જયદેવ ને સà«àªªàª°àª¤ કરà«àª¯à«‹ હતો, દાન રાજા આપે પણ, કવિ કહે તેટલà«àª‚ અને
તેવà«àª‚.àªàªµàª¾àª®àª¾àª‚ કેટલાક બાવાજી દાન લેવા આગળ આવà«àª¯àª¾,àªàª®àª¨à«‡ જોતાની સાથેજ કવિ જયદેવ
ઓળખી ગયાં કેમકે ઠઅનà«àª¯ કોઈ નહિ પેલા ચોરો જ હતા ! ચોરો પણ જયદેવ કવિ ને રાજાના
મà«àª–à«àª¯ નિયામક પદે જોઈ ને થથરી ઉઠà«àª¯àª¾àª‚,પણ જયદેવ કવિ ઠવેરની ગાંઠન વાળી,àªàª®àª¨à«‡ તો
ચોરો ની ઉદારતા નજર સમકà«àª· રાખી કે પોતાને જીવતાં રાખà«àª¯àª¾.
ઠઉદારતા નજર માં રાખી ચોરો સà«àª§àª°à«‡ ઠમાટે àªàª®àª¨à«‡ વિના વિલંબે રાજા ને કહà«àª¯à«àª‚ : આ લોકો
વધારે જરૂરિયાત મંદ છે તેમને વધારે આપો !! અને કમાલ થઇ ગઈ ,કવિ જયદેવ નà«àª‚ વિશાલ
અંત:કરણ નિહાળી ને ચોરો નà«àª‚ હૃદય પરિવરà«àª¤àª¨ થઇ ગયà«àª‚.ઠલોકો જયદેવ કવિ ના ચરણે કà«àª·àª®àª¾
યાચતાં ઢળી પડà«àª¯àª¾.
રાજા ને જયારે આ સમગà«àª° બીના નો ખà«àª¯àª¾àª² આવà«àª¯à«‹ તà«àª¯àª¾àª°à«‡ ઠપણ કવિ ની હારà«àª¦àª¿àª• વિશાળતા અને
ઉદારતા પર વારી-ઓવારી ગયાં.
કવિ જયદેવ àªàªŸàª²àª¾ માટે માફી આપી શકયા હતા કે àªàª®àª¨à«‡ કાળજાના કપડે વેર ની ગાંઠવાળી
ન હતી બલકે વેર ના àªà«‡àª° પચાવી જાણà«àª¯àª¾ હતા.